Het ei van Valk
Expositie van academisch en recenter werk in kasteel Hernen te Wijchen van Hendrik Valk en zijn leerlingen: Arnold van Brakel en de klas 1951 van Kunstoefening Arnhem: Hent van den Berg, Cees Heuff, Ed Noyons, Hans Pieters, Dirk Rodenburg en Wim van Veen.Door toedoen van Hendrik Valk werd Arnold toegelaten tot de Kunstoefening.
In 1981 heeft hij de stoute schoenen aangetrokken en zijn leermeester in Arnhem weer opgezocht. Na op de bel gedrukt te hebben werd de deur opengetrokken en baste een donkere stem bovenaan de trap:
‘Zo, van Brakel, heb je nog altijd fratsen?’.
Hetgeen resulteerde in een hernieuwd contact en intensieve briefwisseling.
Door deze briefwisseling en uitwisseling van werk tussen meester en leerling is de tentoonstelling Het ei van Valk ontstaan. Hendrik Valk sprak de wens uit te exposeren met oud-leerlingen.
Na zijn overlijden in 1986 besloot zijn dochter Else deze tentoonstelling te realiseren. De expositie werd in 1995 gehouden, een jaar na het overlijden van Arnold.
Uit de briefwisseling (1982):
Waarde Meester,
Van Peter bekwam ik acht tekeningen die verbeeldingen voorstellen van figuren uit de Commedia dell’ Arte. Hij heeft die figuren opgelost in een karaktergegeven door uitsluitend draperieën te gebruiken. Voor die tekeningen heb ik een kist gemaakt: meten, zagen, timmeren, schaven, verven en decoreren.
Mijn gedachtengang was dat de Commedia dell’ Arte van de straat komt, van jaarmarkt en kermis. Vandaar dat de kist een kermistoneel voorstelt met gerelateerd aan de inhoud ook uitsluitend lappen. Alleen de achterzijde verwijst naar het grotere theater door een deftige draperie.
De titel aan de voorzijde ‘Mascherata’ slaat op het feit dat de tekeningen van Peter ook geen gezichten laten zien en het lettertype is ouderwets gehouden.
Van reizen komt op dit moment niet veel terecht omdat de bodem van de schatkist erg kaal wordt. Ik zal die bodem moeten prepareren en er voor de illusie wat geld op moeten schilderen. Da’s dan al iets …
Antwoord Hendrik Valk:
Ten eerste heb ik zeer moeten lachen om je kist met de ‘Vossen’. Wat keurig gemaakt en kostelijk. De sfeer die je erin hebt kunnen leggen is wat men dell’ Arte noemt.
Je bent zeker nog niet staat zoveel bij elkaar te brengen dat je kunt exposeren?
Ik denk nog altijd over een expositie van mij, met enige leerlingen opgeluisterd. Dat zou natuurlijk kunnen daar elk dan zo’n paar werkstukken inzend.
Vol vreugde over deze brief, zul je wellicht spoedig deze kant op komen en kunnen we het vieren dat de echte Arnold nu is opgestaan.
Ga zo verder!
Hendrik Valk op de wijze van Hendrik Valk
1980 Stift op vloeipapier
35 x 45 cm, privé collectie
1980 Stift op vloeipapier
35 x 45 cm, privé collectie
Mascheratta dell' arte
Cassette als hommage aan een vriend
1982, Acrylverf op hout
36 x 48,5 x 12 cm
Cassette als hommage aan een vriend
1982, Acrylverf op hout
36 x 48,5 x 12 cm
Uit de briefwisseling:
Die kleine landerijtjes boven Arnhem en die lage stroom met steenovens
1981 Verf
30 x 40 cm
‘Nog steeds zie ik de panden voor me waarop de lage rivieren zijn teruggebracht tot de meest pure herinnering van mijn jongensjaren. Zo en niet anders is dat landschap, waarbij ik moet zeggen dat, als ik er ter plekke zou staan, de werkelijkheid zich storend zou gedragen. En dat is wel ongeveer de kern waar ik heen wil in mijn denken en doen. De werkelijkheid bekijken, opzij schuiven en daarvoor in de plaats een andere neer zetten. Als het kan de mijne.’
Die kleine landerijtjes boven Arnhem en die lage stroom met steenovens
1981 Verf
30 x 40 cm
‘Nog steeds zie ik de panden voor me waarop de lage rivieren zijn teruggebracht tot de meest pure herinnering van mijn jongensjaren. Zo en niet anders is dat landschap, waarbij ik moet zeggen dat, als ik er ter plekke zou staan, de werkelijkheid zich storend zou gedragen. En dat is wel ongeveer de kern waar ik heen wil in mijn denken en doen. De werkelijkheid bekijken, opzij schuiven en daarvoor in de plaats een andere neer zetten. Als het kan de mijne.’